Osada leśna Jeziórko istniała przynajmniej od przełomu XVIII i XIX wieku, formalnie zaś do 1959 roku. Niezwykłe koleje dziejów sprawiły, iż to samo miejsce na polskiej ziemi niezmiennie przyciągało do siebie polskich patriotów, którzy na przestrzeni stuleci realizowali tu swoje posłannictwo wobec Ojczyzny. W tragicznych latach okupacji niemieckiej działała tu prężnie funkcjonująca placówka konspiracyjna Armii Krajowej. Zorganizował ją i utrzymywał w tym miejscu Aleksander Latalski – miejscowy leśniczy cudem ocalony z sowieckiego transportu zagłady jesienią 1939 roku. Pod dachem miejsca swojego życia i pracy umożliwiał prowadzenie partyzanckiego punktu aprowizacyjnego, kryjówki dla poszukiwanych przez okupanta, jak również magazynu broni i amunicji skoszarowanego tu oddziału „KRZE IX” pod dowództwem ppor. Franciszka Ryczana „Zefira”-„Wichury”. To wreszcie tutaj – na strychu niepozornej leśniczówki w Jeziórku – leczono rannych i chorych żołnierzy, również tych powracających z wielkiej bitwy oddziałów partyzanckich z niemieckim wrogiem, stoczonej w ramach akcji „Burza” w październiku 1944 roku pod Piotrowym Polem koło Iłży.
UKOŃCZENIE SKŁADU GRAFICZNEGO MONOGRAFII HISTORYCZNEJ
Po ukończeniu drobiazgowego etapu tworzenia pełnej koncepcji graficznej wnętrza książki, naniesieniu wszelkich niezbędnych poprawek oraz przygotowaniu okładki, monografia „Aleksander Latalski – Leśniczy w Konspiracji” nabrała już swojego docelowego […]
