Na przestrzeni lat wojny przez placówkę w Jeziórku przewijały się dziesiątki  partyzantów walczących w różnorodnych formacjach oraz okoliczni członkowie Organizacji.
Siłą sprawczą leżącą u podstaw działalności niepodległościowej placówki Jeziórko zdawała się być postawa i aktywność sabotażowo-wywiadowcza samego leśniczego Aleksandra Latalskiego. Kolejnym, nie mniej brzemiennym w skutki czynnikiem, stała się służba legalizacyjna przy produkcji fałszywych dokumentów, podjęta przez nastoletniego mieszkańca leśniczówki – Bogusława Koziarskiego „Junaka”. Syn szwagierki leśniczego Latalskiego był pracownikiem nadzorowanej przez ppor. Bronisława Ostrowskiego komórki legalizacyjnej opatowskich struktur wywiadu AK, a sam „Cichy” został mężem matki „Junaka” po tragicznej śmierci z rąk hitlerowskich oprawców zadanej jego ojcu Stanisławowi Koziarskiemu. Zginął on w 1940 roku jako nauczyciel historii i kierownik Szkoły Powszechnej nr 1 w Opatowie.
Pełnienie przez tutejszą placówkę roli punktu kontaktowego oraz miejsca partyzanckich narad dodatkowo potęgowało intensywność życia konspiracyjnego pod dachem domu Latalskich. Jego szczególne nasilenie nastąpiło w ostatnim roku wojny, zwłaszcza w okresie działań mobilizacyjnych w szeregach żołnierzy Armii Krajowej w lecie 1944 roku. Wówczas to ścisłą współpracę z leśniczym Latalskim nawiązał ppor. Franciszek Ryczan „Zefir”-„Wichura” – dowódca oddziału Armii Krajowej funkcjonującego pod kryptonimem „Krze IX”. To w osadzie leśnej Jeziórko żołnierze kwaterującego tu oddziału, jak również członkowie innych, okolicznych formacji oraz mobilizujący się chętni pobierali niezbędny ekwipunek wyruszając pod Iłżę, by tam stoczyć wsławioną bitwę pod Piotrowym Polem w pierwszych dniach października 1944 roku. Do leśniczówki w Jeziórku trafiali również po bitwie, by podobnie jak we wcześniejszych miesiącach, pod jej dachem odpocząć, nabrać sił oraz wyleczyć poniesione rany.
Warto wymienić najistotniejsze postaci partyzanckie, których żołnierski los związał ściśle z placówką w Jeziórku. Lista żołnierzy kwaterujących tu w dłuższych przedziałach czasowych oraz wchodzących w skład skoszarowanego tu oddziału obejmuje między innymi poniższych bohaterów znanych z imion, nazwisk oraz pseudonimów:
– STEC Jan, por. AK-WiN „Zygmunt”-„Wacek”
– RYCZAN Franciszek, ppor. AK „Zefir”-„Wichura”
– OSTROWSKI Bronisław, por. AK-WiN „Cichy”-„Borski”
– KOZIARSKI Bogusław, AK „Junak”
– LIPIŃSKI Grzegorz, sierż. pchor. AK-WiN, „Grześ”-„Gryf”
– BARSKI Bogdan, ppor. AK „Kryński”
– BALCERCZYK Józef, ks. płk AK „Grom”
– TARGOWSKI Wojciech, kpr. pchor. AK „Vis”
– SUŁOCKI Jerzy, plut. pchor. AK „Gozdawa”
– GŁOWACKI Roland, kpr. pchor. AK „Red”
– ZUBRZYCKI Marian, plut. pchor. AK „Czarski”
– ZUBRZYCKI Edward, kpr. AK „Sprytny”
– CYRAN ZYGMUNT, ppor. AK „Sor”
– DRZEWIŃSKI Józef, plut. pchor. AK „Miś”
– ONICHIMOWSKI Leon, strz. AK „Polan”
– IZDEBSKI Stefan, pchor. AK
– IZDEBSKI Zbigniew, pchor. AK
Szczegóły dotyczące losów powyżej wymienionych postaci oraz innych, zapisanych w historii Jeziórka i dziejów walki o niepodległość w regionie, opisuje książka Grzegorza Kubickiego „Aleksander Latalski – Leśniczy w Konspiracji”.